دور بر گردان

خب گاهی همینطور می‌شود. همینطور که می‌بینی. دو به شک یک انتخاب، به خودت پیچیده‌ای. مخ‌ات را کلمه ای سوراخ می‌کند و همان می‌شود که تا به خودت می‌آیی همه چیز را برایش بهم ریخته‌ای.  خواستم هم اینجا بگویم، هم هر جا که می‌شود.  اسم کتاب جدیدم  را از  “پیدا”  به “دوربرگردان” تغییر داده‌ام. شاید چون داستانی‌تر بود و  به داستان‌هایم مربوط تر. “پیدا” هم بماند تا بعد…   فعلا سر  این “دوربرگردان “  نشسته‌ام و منتظرم تا از چاپ درآید و بیاید توی شهر… بیاید توی همین کتابفروشی‌هایی که هرروز خلوت‌تر و متروک‌تر از دنیای آدم و  آدمیزاد می‌شوند. اصلا برسد به همین‌جا،به همین چند کلمه و بگوید: های میثم کیانی… من آمدم، چه خبر؟!  بیاید تا  کمی از کسالت این روزهایم برود.  داستان‌های  “رگبار ”  قسمتی از من بودند، ‌از روزها و آدم‌های تلخ و شیرینم که خون دوید زیر پوست‌شان و رها شدند.  قسمتی رها شده در شهر که هر کجا باشند،با  منم پا به پا هستند. حالا من ماندم  و “رگبار”  و  این “دوربرگردان”  که  احتمالا یک‌جایی بهم می‌ر‌سیم. می‌نشینیم سه تایی و چای دیشلمه هورت می‌کشیم و راحت به روزگار گذشته یک دل سیر می‌خندیدم…