موبوکراسی «شکلی» از حکومت است که در آن، زمام امور در سطوح مختلف در دست افراد جاهل، عقب مانده، بی‌کفایت، بازاری مسلک، خودسر، قانون شکن و قانون گریز و حتی اوباش و ازاذل است. در این نوع حکومت‌ها که ممکن است «شیوه عمل» آن دیکتاتوری یا مونارشی یا اولیگارشی یا تمامیت خواه (توتالیتر) باشد، اوباش و قلدرهای حاکم به احدی از مردم پاسخگو نیستند، با اخم و جملههای تهاجمی و لحن گزنده به مردم جواب می‌دهند، برای خطاهای عریان خود نه تنها جواب ندارند، بلکه به جای عذرخواهی یا دست کم گفتگو، با ژست طلبکارانه به مردم نهیب می‌زنند، تقصیر را به گردن دیگران می‌اندازند و اگر شرایط اجازه دهد، مشتی هم بر سینه طرف مقابل می‌کوبند. در حرف، خود را «نوکر و چاکر و خاک پای مردم» می‌دانند، اما در عمل اگر بتوانند ساختمانهای تمام مهد کودکها و مدرسههای ابتدایی و راهنمایی و دبیرستان‌ها و دانشگاه‌ها و روزنامه‌ها و مجله‌ها و به طور کلی هر جای دیگری را که نشانهای از علم و خرد بر خود دارد، پلمپ می‌کنند؛ چون هیچ چیز به اندازه آگاهی، اطلاعات و دانش و هنر، این اوباش را آزار نمیدهد….ادامه مطلب در سایت والس
وب نوشتههای ادبی
سپاس فتح الله بینیاز/ سپاس میثم نازنین