تمام نوشته‌ها جایی مخاطب خاص دارند. به شرط و شروطی لابد.مهم این است که توی سرت و توی دنیایی که ساخته‌ای یک خلاقیت پرورش یافته داشته باشی برای تفهیم یک ارتباط… دور از شوآف و دور از دروغ و ما چقدر خوبیم. وقتی کسی کلمه‌ایی، حرکتی درست و درونگرا تولید می کند، قطعا تمام آدم‌ها مخاطب خاص او هستند با هر زبانی. در مقابل وقتی کسی تماما تقلید و خالی از خلاقیت فردی‌ست، حتا خودش هم مخاطب خاص خودش نیست… رغبت باز دیدن یک عکس، یا خواندن نوشته ای از خود، یا نمایش یک تابلوی نقاشی، یا گوش کردن به خطوط حامل نت‌های نوشته شده توسط خود، چقدر به هیجان می آوردش وقتی کسل کننده و تکراریست؟!.. من می‌گویم ه‌‌ی‌چ…تو باور کن
میثم کیانی