هفت

به خرچنگ گفتند: چرا از دو سوی روی؟

گفت: پیشرفتم در این است.

” امثال و حکم”

خواسته اینکه چون این کلام بدانی و بخوانی پس نظرت محفوظ بماند میان خود و خدای خویش،… اما روی من در این مقال یارانیست که چون من در سال های پیش، دور از بلوا و در تنهایی و خستگی تام و تمام فقط و فقط به نوشتن می اندیشند، بی هیاهو و تیغ تیزکردن و سپر آراستن، که خلق خدا را نفهم بدانی و خود را عالم دهر، که ما چونین هستیم و دیگران چونان… پس به ساعتی که یار این کلام شدی بدان که نگارنده این چند خط نه قصد تعلیم دارد نه تادیب… چند جلد کتاب را منباب یادآوری و درست دانستن گویم و ریشه یابی دانسته ها که به سبک علم داستان نویسی, جهانی از علت و معلول برایت روشن کند, ولا غیر:

۱. داستان نویسی، لئونارد بیشاپ، ترجمه محسن سلیمانی

۲. درباره داستان و رمان، سامرست موام، ترجمه کاوه دهگان

۳.چرا ادبیات، بارگاس یوسا، ترجمه عبدالله کوثری

۴.نظریه ادبی، تری ایگلتون، ترجمه عباس مخبر

۵. درباره ادبیات، جان آپداک,مالکوم کاولی…، ترجمه دکتر احمد میراعلایی

۶. غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی

۷.شیوه نگارش، مرتضی کاخی

بدیهیست بعضی از این کتب به راحتی در کتاب فروشی ها یافت نشود و کفش آهنین بخواهد و اراده ی پولادین. منتهی این هفت اثر مشتی باشد از انبار،که به حفظ نام و ادعای نقد نیرزد, مگر خوانش مدام و کوشش بسیار برای گسترش ظرفی که دیگران تو را “عالم” خوانند و صاحب این کلام تو را “نویسنده” داند.

تا بعد که باز هم در این باب و کتاب های دیگری کنار هم بنویسیم…