نشر آبی و تاکسیدرمیست

از کتاب‌فروشی نشر آبی یک پوست ماند و خلاص… شکم خالی‌اش را امروز دیدم. تنها یک تابلو به عنوان نشانه بر سردرش داغ شده بود تا آخرین نفرات هم بدانند که سر یکی دیگر از کتابفروشی‌های قدیمی پایتخت و البته راسته‌ی کریمخان به لحد خورد. با توجه به کثرت بسته شدن و متلاشی شدن فروشگاه‌های فرهنگی و کتاب فروشی و تکثیر بی‌رویه اغذیه فروشی و بقالی و شیره‌کش‌خانه (از نوع چایخانه سنتی و دیزی سرا، کله پاچه، قلیان سرا و چه و چه… همراه لژ خانوادگی) در قالب یک پیش‌نهاد فرهنگی و البته برای آیندگان حرکتی نوستالژیک، بیایید تا زمان از دست نشده، الباقی این پدیده‌های فرهنگی(بی‌جان و جان‌دار) را در زمان حیاتشان “تاکسیدرمی” و آرشیو شود برای آیندگان. تا حداقل آنها هم بی بهره نمانند و بتوانند مثل ما به نیاکانی دانا و فهیم و البته قدرتمند ببالند!… تندیس‌شان کنند به گردن و تاتوشان کنند به تخته‌ی پشت. اینگونه بهتر است.

پ ن: تاکسیدرمی یا آکَنده‌سازی، فن نگهداری درازمدت پیکر جانداران برای نمایش است. به کسی که کار تاکسیدرمی را انجام می‌دهد «تاکسیدرمیست» می‌گویند!!