از این قرار ، برگرداندن نوشته هایی که برای هر چیز و هر حال و هر تاثر درونی کلمه ی دقیق و معین و نحوه ی عبارتی خاص ( خواه نوشته های ساده مانند همینگوی و حتی دشوارتر از آن، خواه پیچیدگی نوشته های جیمز جویس ، خواه نویسندگان با انضباط گذشته مانند فلوبر، و نویسندگان امروز مانند ویلیام فاکنر ) بکار می برند، به زبانی که به علت جامد و بی حرکت شدن( که خود معلول جمود و بیحرکتی مغزها، و واماندگی ذوق و از کف دادن نیرو و امید زیر بار میراث گذشته است و نشان جمود اجتماعی طبقه های دوران به پایان رسیده است که اگر چه سر کارند، اما باید بروند) یکدست و بی زیر و بم مانده و تنبل شده است؛ کاری ست دشوارتر از دشوار.
ابراهیم گلستان / مقدمه ای بر داستان بلند ؛ زندگی خوش کوتاه فرانسیس مکومبر ارنست همینگوی/ موسسه ی مطبوعاتی امیر کبیر / به سال ۱۳۲۸
پ. ن:
برخی از مخاطبان و متعصبان “جک نیکلسون” بازیگر مشهور، پیشاپیش گوری فرضی برای او ساخته اند و طی روزهای معین بر سر قبری نمادین جمع می شوند و فقدان مردی بزرگ را قبل مرگ و نبودن او، عزا می گیرند.
درست یا غلط حجم کارها و اطلاعات به روز مانده ی این مرد و آثار ادبی اش،طی این صد سال بی مثال است. قبل مرگ ش عرق سرد می نشاند بر پیشانی و تخت ی پشت. نسل من فقط از او شنید و افسوس که گاهی چه هرز شنید. نخواند و ندیدش، آنقدری که می بایست قدرش را میدانست. و این یعنی براستی قبل مرگ ش باید گریست نه بعد آن… چه حیف که ما به راحتی از دست می دهیم و به راحتی تنها به سوگ می نشینیم.
احتمالا در این که گلستان آدم بزرگی در حیطه ادبیات و سینما بوده توافق عمومی وجود داره!
اما من واقعیتش دقیقا نفهمیدم چرا. احتمالا چون درک خوبی ندارم! واسه همین این پست رو دارم می نویسم. خوشحال میشم بحث بی طرفانه و دور از تعصبی راجع به موضوع شکل بگیره.
گلستان آدم ارزشمندی در حیطه فرهنگ ایران بوده. این گزاره از کجا میاد؟ آیا آفرینش های ادبی – سینمایی مهمی داشته؟
در زمینه سینما که احتمالا فقط شروع کننده جریاناتی بوده و مثلا نزدیک به موج نو سینمای اون روزا بوده. که البته کار مهمیه. اما خب مسعود کیمیایی هم همین کار رو اون روزا کرده. اما نه به نظرم میشه اسمشو اسطوره فرهنگی نامید نه فیلمای بعد انقلابشو میشه یه ربعشو دید!
در زمینه ادبیات به جز چند داستان – مثلا خروس ( اسرار گنج … که به نظرم یه داستان متوسطه که ارزش ادبی نداره. شاید ارزش سینمایی داشته باشه ) – واقعا چند تا کار مهم داره که بشه گفت مثلا به داستان نویسی ایران کمک کرده؟ یا باعث غناش شده؟ یا مثلا بعد اون دچار تحول شدیم یا اصلا خود داستاناش در یه حد فرا ایرانیه …
یا نه، انسانیه با درک بی نهایت عالی از هنر به معنای عامش و سطح سواد خیلی بالا و شایدم روشنفکر حتا به معنای مرسومش. خب این در همین حدش به چه درد ما میخوره؟ باید یه جایی بازتاب این همه سواد و فرهیختگی رو ببینیم دیگه. کاری که مثلا گلشیری با آثارش و کلاسای داستان خوانیش و یا سناپور هم با همین شیوه و دولت آبادی با آثارش یا رضا قاسمی با اثار و وب نوشته های بعضا محشرش – سال ۲۰۰۲ میلادی و البته بعدها – انجام دادند. نمیشه که هر چند وقت یه بار مصاحبه ای از ایشون منتشر بشه و هی افسوس بخوریم که وای چرا ازش استفاده نکردیم و از خفنیش بهره نبردیم! اگه قائلی به اینکه باید به جامعه ت کمک کنی – حتا فقط در سطح ادبیات – باید بجنگی و عملا کاری بکنی نه اینکه هی بیای این و اونو زیر سوال ببری.
به هر حال راجع به نویسنده هایی که گفتم در حوزه ادبیات- در همه ی حوزه ها میشه البته مثال اورد- میشه خیلی دقیق گفت چرا ادمای مهمی هستند. در مورد ایشون خوشحال میشم بدونم القابی مثل اسطوره و امپراتور و … دقیقا به چی اشاره داره. واقعا شاید بعدها خودم هم به بزرگی ایشون پی ببرم اما هنوز بعدها نشده!
مرسی
میثم
مشکل ما دوست من عدم داشتن اطلاعات دقیق است. و خب ترجیح من به این نوع قضاوت شما و این قضاوت در این فرصت کوتا فقط لبخند است.
کامران پیروز
این حرف ها یه نوع چاپلوسی است. این بابا – گلستان خان- فقط به خاطر رابطه با فروغ شهرتی به هم زد . در ادبیات چه کار کرد؟ چه رمان خوبی نوشت؟ و چند داستان کوتاه خوب؟ شما هم مثل خانم لیلا صادقی به گلستان نان قرض می دین تا اگر روزی اتفاقا نیاز شد، کمک تان کند. بابا دست بردارید.
میثم
نان قرض دادن در راستای کاری متقابل انجام دادن است. چاپلوسی هم خب تعریف دارد، منتهی وقتی شمااز آثار و حجم فعالیت و میزان سوادیک نفر بی خبرید حتما تا به حال وقت گران مایه را صرف امور حاشیه مثل روابط خصوصی دیگران کرده اید. وگرنه اگر تنها اندکی اهل فن باشد می دانید که نانی قرض داده نشده و حالی گرفته نشده… تنها ارزوی سلامتی برای یکی از جریان ساز ترین چهره های ادبیات و سینمای ایران است.
احتمالا در این که گلستان آدم بزرگی در حیطه ادبیات و سینما بوده توافق عمومی وجود داره!
اما من واقعیتش دقیقا نفهمیدم چرا. احتمالا چون درک خوبی ندارم! واسه همین این پست رو دارم می نویسم. خوشحال میشم بحث بی طرفانه و دور از تعصبی راجع به موضوع شکل بگیره.
گلستان آدم ارزشمندی در حیطه فرهنگ ایران بوده. این گزاره از کجا میاد؟ آیا آفرینش های ادبی – سینمایی مهمی داشته؟
در زمینه سینما که احتمالا فقط شروع کننده جریاناتی بوده و مثلا نزدیک به موج نو سینمای اون روزا بوده. که البته کار مهمیه. اما خب مسعود کیمیایی هم همین کار رو اون روزا کرده. اما نه به نظرم میشه اسمشو اسطوره فرهنگی نامید نه فیلمای بعد انقلابشو میشه یه ربعشو دید!
در زمینه ادبیات به جز چند داستان – مثلا خروس ( اسرار گنج … که به نظرم یه داستان متوسطه که ارزش ادبی نداره. شاید ارزش سینمایی داشته باشه ) – واقعا چند تا کار مهم داره که بشه گفت مثلا به داستان نویسی ایران کمک کرده؟ یا باعث غناش شده؟ یا مثلا بعد اون دچار تحول شدیم یا اصلا خود داستاناش در یه حد فرا ایرانیه …
یا نه، انسانیه با درک بی نهایت عالی از هنر به معنای عامش و سطح سواد خیلی بالا و شایدم روشنفکر حتا به معنای مرسومش. خب این در همین حدش به چه درد ما میخوره؟ باید یه جایی بازتاب این همه سواد و فرهیختگی رو ببینیم دیگه. کاری که مثلا گلشیری با آثارش و کلاسای داستان خوانیش و یا سناپور هم با همین شیوه و دولت آبادی با آثارش یا رضا قاسمی با اثار و وب نوشته های بعضا محشرش – سال ۲۰۰۲ میلادی و البته بعدها – انجام دادند. نمیشه که هر چند وقت یه بار مصاحبه ای از ایشون منتشر بشه و هی افسوس بخوریم که وای چرا ازش استفاده نکردیم و از خفنیش بهره نبردیم! اگه قائلی به اینکه باید به جامعه ت کمک کنی – حتا فقط در سطح ادبیات – باید بجنگی و عملا کاری بکنی نه اینکه هی بیای این و اونو زیر سوال ببری.
به هر حال راجع به نویسنده هایی که گفتم در حوزه ادبیات- در همه ی حوزه ها میشه البته مثال اورد- میشه خیلی دقیق گفت چرا ادمای مهمی هستند. در مورد ایشون خوشحال میشم بدونم القابی مثل اسطوره و امپراتور و … دقیقا به چی اشاره داره. واقعا شاید بعدها خودم هم به بزرگی ایشون پی ببرم اما هنوز بعدها نشده!
مرسی
مشکل ما دوست من عدم داشتن اطلاعات دقیق است. و خب ترجیح من به این نوع قضاوت شما و این قضاوت در این فرصت کوتا فقط لبخند است.
این حرف ها یه نوع چاپلوسی است. این بابا – گلستان خان- فقط به خاطر رابطه با فروغ شهرتی به هم زد . در ادبیات چه کار کرد؟ چه رمان خوبی نوشت؟ و چند داستان کوتاه خوب؟ شما هم مثل خانم لیلا صادقی به گلستان نان قرض می دین تا اگر روزی اتفاقا نیاز شد، کمک تان کند. بابا دست بردارید.
نان قرض دادن در راستای کاری متقابل انجام دادن است. چاپلوسی هم خب تعریف دارد، منتهی وقتی شمااز آثار و حجم فعالیت و میزان سوادیک نفر بی خبرید حتما تا به حال وقت گران مایه را صرف امور حاشیه مثل روابط خصوصی دیگران کرده اید. وگرنه اگر تنها اندکی اهل فن باشد می دانید که نانی قرض داده نشده و حالی گرفته نشده… تنها ارزوی سلامتی برای یکی از جریان ساز ترین چهره های ادبیات و سینمای ایران است.