رفتن به نوشته‌ها

انتخابات نود و شش

یک. نتیجه‌ی انتخابات ایران هر چه باشد، ما بُرده باشیم یا باخته، هر کسی و در هر موقعیتی از مواضعی که ادعایش را داشته اگر کوتاه بیاید، نظر و رای داده را می‌شود اعلام برائت کرد… به این خاطر که تمام فکر ما برای بهبود اوضاع بوده و هست. ولاغیر…با هر رنگ و هر نشانی

دو.قشنگ‌ است موقعی‌ه که از هوشنگ ابتهاج تا احمدرضا احمدی و دولت آبادی و آنهایی که مویی سپید کرده‌اند وقتی رفراندوم بر علیه وضع موجود را امضا می‌کنند،مورد توهین قرار می‌گیرند جای هر چیز. سال پنجاه و هفت و زمان انقلاب ایران داشته‌ایم روشن‌فکرانی که در حال حاضر در کشورهایی دیگر ساکن هستند و سکوت اختیار کرده‌اند جای بیان. با مواجهه‌ی این سوال که؛ فلانی تو می‌دونی فلانی کیه؟! جواب داده‌اند؛ شاه نباشه حالا هر… کسی

سه.عافیت‌طلبی و خارج از گود نشستن و تحقیر چیزی که در این شرایط درست هست یا نیست، تغییری ایجاد نمی‌کند. مطلقا.دموکراسی و جنگ دو سر لحاف ملا نصرالدین است، با اوضاع داخلی ما، ما بِکش و او بِکش، اصل نظام اما وسط این مناقشه آرای تاییدی خود را می‌شمرد. اعتباری داده یا نداده را. آن‌هم خوشحال.. اینکه به گمان هر کدام از دوستان، سکوت آیا اعتراضی کوبنده است یا واکنشی ملوس به اوضاع، نظراتشان محترم است

چهار.گاهی بی‌طرفی اخبار بی‌بی‌سی”یادتان بیاید سکوت هشتادو هشت، قطع اخبار و تداخل مرگ مایکل جکسون را با آن روزها و از یاد رفتن و چرخش رسانه‌ه و تنهایی جوان‌ها را داخل سلول” جنگ طلبی وی‌او‌ای، دستاورد تخریب و کشتار و تجزیه‌ایی که بسیار نزدیک ماست. چون سوریه و عراق و یمن و لیبی و..نسل ما عافیت‌طلب نیست. خون و جنگ و آوارگی نمی‌خواهد. روسری یا توسری و محدودیت و سانسور نمی‌خواهد، ولی واقعیت امر این است کدام گزینه روی میز است برای تغییر و بدتر نشدن؟! آنها که تنها می‌گویند؛ نه. لابد محاسبه کردن‌اند یا دل‌خوش کرده‌اند به چیزی و جایی. بگویید. باور کنید به گوش جان میشنویم

پنج.در قرن بیست و بیست‌ویک چند نفر از حاکمان، خونخوار و جنگ طلب نبوده‌اند؟! همین لحظه زیر گوش این کشور، کیلوکیلو سی‌فور و باروت دارد مقابل بشکه بشکه نفت خرید و فروش می‌شود برای مرگ. به اسم مبارزه با تروریسم. آخرین نشانه‌های آبادی‌و تمدن اگر مانده باشد برای آیندگان، منی که نه اولاد و فرزندی دارم نه می‌پسندم توارث را با این حجم کودکان بی‌سرپرست، ترجیح‌م حفظ و آرامش برای نسل بعدی‌ست تا تخریب و ترک. تاریخ ویرانی طالبان را در افغانستان مرور کنید.فصل نابودی حلب را در سوریه. موصل خونخوار را در عراق…اینجا خاورمیانه‌است و گزینه‌ها روی میز محدود

میثم کیانی

منتشر شده در رسانه هاروزنگاريصفحه نخست

اولین باشید که نظر می دهید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *