رفتن به نوشته‌ها

بررسی نقش کارگاه‌ها در ادبیات

احمدی آریان گفت: یک نکته مهم هم این است که برای من منتقد، کوچکترین اهمیتی ندارد که یک کارگاه زیر نظر چه کسی اداره می‌شده است. هر فردی اختیار خودش را دارد که نزد چه کسی برود و داستان‌نویسی بیاموزد. چیزی که به من ربط دارد، متنی است که منتشر می‌شود. پس این که یک نویسنده، داستان‌نویسی‌اش را نزد چه کسی آموخته نه تنها به من که به هیچ کسی ربط ندارد. به نظرم کارگاه و ادبیات کارگاهی، یک گفتار و گفتمان ادبی است که مولفه‌های خاص خودش را دارد. نویسنده‌هایی که صاحب این مولفه‌های هستند، ادبیات کارگاهی دارند. به همین دلیل هم چنین آمارهایی زیاد اهمیت ندارد و بحثی که می‌توانم در این زمینه مطرح کنم، جنبه نظری دارد.

سعید طباطبایی به احمدی آریان گفت: این مولفه‌ها باید گشوده و به عبارتی تشریح شوند.

آبکنار نیز گفت: بعضی کارگاه‌ها دید خاصی دارند. در کارگاهی که آقای شهسواری مسئول آن است، در نهایت باید کتابی منتشر شود. اما نتیجه کلاس‌های من الزاما این نیست که حتما کتابی منتشر شود. شاید برخی از افرادی که در کارگاه من بوده‌اند، بعدا رفته و کتابی چاپ کرده باشند ولی من سعی می‌کنم جلوی عجله‌شان را بگیرم.

متن کامل این خبر را در خبرگزاری مهر بخوانید

منتشر شده در رسانه هاروزنگاريصفحه نخست

اولین باشید که نظر می دهید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *